22 Δεκ 2010

Θρασύβουλας returns!

Σύνδεση με τα προηγούμενα...
Ο Θρασύβουλας πριν καλά καλά συμπληρώσει 24ωρο στη μονάδα μας είχε προλάβει να μαλώσει με έναν ΕΠΟΠ, να αρνηθεί διαταγή του διοικητή να πάει στο γραφείο του και να λείψει αδικαιολογήτως όλη τη νύχτα, οπότε είχε αρκετούς λόγους για να βγει αναφερόμενος και να αντιμετωπίσει έναν πολύ εκνευρισμένο Πίδη (βλέπε "Ο φανταστικός φαντάρος ή απλά μαθήματα επιβίωσης στο στρατό").

Μετά την κάπως αργοπορημένη επιστροφή του Θρασύβουλα από την πρώτη του έξοδο όλοι οι φαντάροι περιμέναμε πως η πρωινή αναφορά δε θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη. Καθώς όταν άρχιζε τα καντήλια ο Πίδης συνήθως δε σταματούσε μέχρι να λιποθυμήσει κάποιος φαντάρος από την ορθοστασία, τον ήλιο και τη γενικότερη εξάντληση από συνεχείς αγγαρείες και σκοπιές, να μεταφέρουν τον ημιλιπόθυμο φαντάρο υποβασταζόμενο στο γιατρό δύο τυχεροί φαντάροι και να κάνει ο Πίδης μια μικρή ανακεφαλαίωση για κάνα μισάωρο ότι είμαστε όλοι αλήτες και αχαΐρευτοι και ότι ο εχθρός παραμονεύει, έτσι γιατί μπορεί να ξεχνιόμασταν. Και η ώρα γι' αυτή την αξέχαστη εμπειρία πλησίαζε απειλητικά μέχρι που δε ντράπηκε και ήρθε.

Υπήρχαν λίγες "καλές μέρες" που η πρωινή αναφορά γινόταν στα πεταχτά και μας μοιράζανε κατευθείαν για δουλειές. Εκείνη την ημέρα τα πράγματα δε θα γίνονταν έτσι, καθώς ο διοικητής σκόπευε να δώσει σε όλους μας ένα μάθημα ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι η πράξη του Θρασύβουλα ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Αυτό μας έλειπε τώρα να αρχίσει κάθε τσουτσέκι τις μανδραπήδες επειδή του πέρασε του Θρασύβουλα.
Όλοι οι φαντάροι παραταχθήκαμε με τυπικό τρόπο λες και θα ερχόταν ο Στρατηγός για επιθεώρηση. Ο λοχαγός έδινε τα συνήθη βλακώδη παραγγέλματα ημιανάς, προσχή, ημιανάς, μπουγιουρντί, τα αγαπημένα μου βλαχοαγγλικά εεεπ' ώμου ιρμ, παρουσιάστε ιρμ (από το αγγλικό arm) κτλ.
Εν τέλει έδωσε το παράγγελμα για να παραταχθούν μπροστά οι αναφερόμενοι. Ένας φαντάρος άρχισε να κινείται ανάμεσα στο παγωμένο πλήθος φαντάρων οδεύοντας με αποφασιστικότητα προς την αναφορά. Ο Πίδης κοιτούσε με αυστηρό βλέμμα και μισόκλειστα μάτια τους φαντάρους μοιάζοντας με κάτι μεταξύ παίχτη του πόκερ, καουμπόυ που ήταν έτοιμος να τραβήξει το πιστόλι του και Τζον Ράμπο. Ο φαντάρος ήρθε και πάρκαρε πρώτο τραπέζι πίστα βαρώντας προσοχή σαν καλός αναφερόμενος. Κοιτάζοντάς τον ο Πίδης με το βλέμμα Τζον Ράμπο κτλ. ξαφνικά άλλαξε γκριμάτσα και πήρε μια έκφραση που έμοιαζε περισσότερο κάπως έτσι...
-"Τι θέλεις εσύ εδώ;", είπε στο φαντάρο ο οποίος προφανώς δεν ήταν ο Θρασύβουλας.
Ο φαντάρος άρχισε να παρουσιάζεται φωνάζοντας δυνατά σαν καλός αναφερόμενος: "ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ..."
-"Λέγε ρε τι θέλεις!" τον διέκοψε ο Πίδης.
-"Θέλω να ζητήσω άδεια κύριε διοικητά", είπε αποκαρδιωμένος ο φαντάρος.
Γέλια ακούστηκαν από τους φαντάρους.
-"Σκασμός!", φώναξε ο Πίδης. "Κι εσύ πίσω στη θέση σου", είπε προς το φαντάρο.
-"Με χρειάζεται ο πατέρας μου για να μαζέψουμε ελιές κύριε διοικητά", είπε ο φαντάρος σε μια τελευταία προσπάθεια να τον συγκινήσει.
-"Ρε τσακίσου πίσω στη σειρά σου!", απάντησε όλο καλοσύνη ο Πίδης. "Που είν' αυτός ο Θρασύβουλας;", ρώτησε τον λοχαγό (κανονικά χρησιμοποιείται το επώνυμο το οποίο δεν αναφέρω για λόγους προσωπικών δεδομένων).
-"Θρασύβουλας!", φώναξε ο λοχαγός.
-"Παρών!", απάντησε ο Θρασύβουλας.
-"Γιατί δε βγαίνεις στην αναφορά ρε;", είπε εκνευρισμένος ο Πίδης. "Δε σου είπαν ότι είσαι αναφερόμενος;"
-"Πως... μου το είπαν 2-3 φορές."
Γέλια ακούστηκαν και πάλι.
-"Σκάστε μη σας ρίξω όλους 10 μέρες", φώναξε ο Πίδης που είχε αρχίσει να αφρίζει κυριολεκτικά. "Και γιατί δε βγαίνεις στην αναφορά ρε! Τσακίσου έλα εδώ και παρουσιάσου γρήγορα!"
-"Ίσως θα ήταν καλύτερα να τα πούμε στο γραφείο σας κύριε διοικητά μια που δεν ήρθα και χθες", απάντησε ο Θρασύβουλας.
-"Θρασύβουλα μην παίζεις με τα νεύρα μου. Θα σε σκίσω!", είπε μεταξύ άλλων ο Πίδης.
Ο Θρασύβουλας επέμενε να μη βγαίνει στην αναφορά, οπότε ο Πίδης άρχισε ένα παραλήρημα που κράτησε αρκετή ώρα και περιελάμβανε απειλές για στρατοδικεία, βρισιές, μαγκιά, κλανιά κι εξάτμιση και πολλά σάλια που εκσφενδονίζονταν προς τη μεριά μας. Ευτυχώς φορούσαμε κράνη και όσοι ήταν στην πρώτη σειρά έσκυβαν τα κεφάλια σχηματίζοντας έτσι επιτυχώς κάτι αντίστοιχο με την παράταξη ρωμαϊκής χελώνας (για όσους διαβάζουν Αστερίξ). Τελικά, ο Πίδης έφυγε διατάζοντας το λοχαγό να φέρει το Θρασύβουλα στο γραφείο του και κατευθύνθηκε προς τα 'κει παραμιλώντας φωναχτά. Το τι ειπώθηκε μέσα στο γραφείο του Πίδη δεν το μάθαμε ποτέ. Το μόνο που μάθαμε ήταν ότι ο Θρασύβουλας τιμωρήθηκε με 20 μέρες φυλακή.

Τις πρώτες μέρες οι περισσότεροι φαντάροι ήταν απόμακροι και επιφυλακτικοί απέναντι στο Θρασύβουλα, ίσως και λίγο επιθετικοί. Εγώ επίσης ήμουν επιφυλακτικός αλλά επειδή έχω μια συμπάθεια στους τύπους που δεν ανέχονται την καταπίεση δεν αργήσαμε να γίνουμε φιλαράκια και συγκεκριμένα από την πρώτη φορά που έτυχε να κάνουμε περίπολο μαζί.

Εκεί στο περίπολο, ο Θρασύβουλας διαπίστωσε ότι δε μιλάω πολύ αλλά μάλλον αυτό του κίνησε το ενδιαφέρον και άρχισε να με ρωτάει διάφορα. Μετά από λίγη ώρα η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει και το περίπολο μετατράπηκε σε ευχάριστη βόλτα καθώς ανακαλύψαμε το κοινό μας ενδιαφέρον για τη μουσική.
Αφού μιλήσαμε αρκετά για μουσική, μου έδωσε να ακούσω από το mp3 του κάποια τραγούδια που είχε γράψει ο ίδιος, με κέρασε τσιγάρο κτλ., κάποια στιγμή αναφέρθηκα στο θέμα της μανδραπήδας. Ο Θρασύβουλας χαμογέλασε κρύβοντας αρκετή πίκρα στο χαμόγελό του. Εν ολίγοις, μου εξήγησε ότι είχε σοβαρά οικογενειακά ζητήματα για τα οποία αναγκαζόταν να λείψει. Περισσότερες λεπτομέρειες δε γουστάρω να πω. Όπως μου είπε και ο ίδιος:
-"Είχα ζητήσει από τον αξιωματικό υπηρεσίας διανυχτέρευση και δε μου έδωσε. Τι να κάνω κι εγώ, την πήρα μόνος μου. Σιγά μην εξηγώ σε κάθε μαλάκα τα προβλήματά μου. Αυτοί θα νομίζουν ότι γουστάρω να μπεκροπίνω και να γκομενιάζω και ότι είμαι παλαβός. Άσ' τους να το νομίζουν."

Εκείνο το βράδυ ήταν η πρώτη φορά μετά από λίγους μήνες στο στρατό που χαιρόμουν γιατί επιτέλους είχα βρει έναν άνθρωπο που μπορούσα να πω μια κουβέντα μαζί του.

Τις επόμενες ημέρες ο Θρασύβουλας είχε αρχίσει να μεταμορφώνεται σε πρότυπο φαντάρου. Ήταν εργατικός, συνεπής στην υπηρεσία του, πετούσε αστειάκια και ήταν σοβαρός όταν έπρεπε και όλοι είχαμε αρχίσει να περνάμε κάπως καλύτερα.

Αλλά όσο απότομα εμφανίστηκε ο Θρασύβουλας, άλλο τόσο απότομα αποφάσισε να εξαφανιστεί.

Ήταν όταν έφθανε το τέλος της 20ήμερης ποινής του και επιτέλους θα έβγαινε την επόμενη μέρα. Εκείνο το απόγευμα ο αχώνευτος, χονδροκομμένος και φοβιτσιάρης ΑΥΔΜ του είχε αναθέσει να αδειάσει ένα καλάθι σκουπιδιών. Ήταν Σάββατο και μία από τις ελάχιστες φορές που μας άφηναν λίγο να ξεκουραστούμε το απόγευμα, οπότε βαρέθηκε και δεν το έκανε. Όταν το διαπίστωσε ο ΑΥΔΜ θεωρώντας πως είναι ένας αλήτης και μισός αποφάσισε πως πρέπει να το αναφέρει στον Πίδη και αυτός φυσικά αποφάσισε πως πρέπει να τον βγάλει εκ νέου αναφερόμενο για αυτό το έγκλημα.
Αυτό το μάθαμε την επόμενη μέρα το πρωί. Το τι ακολούθησε δε λέγεται. Ο Θρασύβουλας τρελάθηκε. Για να τον ηρεμήσω του έδωσα το τηλέφωνο του λοχαγού να του εξηγήσει τι έγινε. Ο λοχαγός αντί να δείξει κατανόηση (σιγά μην έδειχνε) τσατίστηκε κι ο Θρασύβουλας την ψώνισε ακόμη περισσότερο. Μετά από ώρα κατάφερα να τον πείσω να πέσει για ύπνο, καθώς είχε μεσημεριάσει, αντί να σηκωθεί να φύγει όπως ήθελε να κάνει. Όμως το απόγευμα που σηκώθηκε ήταν αποφασισμένος.

Μου ανακοίνωσε ότι θα φύγει και κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λόγος να το συζητήσουμε περαιτέρω.
-"Καλά θα τα πούμε το πρωί", του είπα.
-"Αυτή τη φορά δε θα γυρίσω. Τους σιχάθηκα εδώ μέσα."
-"Και θα πας στρατοδικείο;"
-"Δεν τους φοβάμαι τους καραγκιόζηδες. Δε θα μου κάνουν τίποτα. Όλο λόγια και υφάκι είναι", είπε ο Θρασύβουλας έκλεισε το μάτι και "πηδώντας τη μάντρα" χάθηκε μέσα στο ηλιοβασίλεμα.

Τις επόμενες μέρες αν δε μιλούσα στο συγκεκριμένο ΑΥΔΜ γι' αυτό που έκανε θα έσκαγα. Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία πήγα και του είπα εν ολίγοις ότι θα μπορούσε να μην το είχε αναφέρει στον ψυχάκια τον Πίδη, ότι τον τελευταίο καιρό ήταν πολύ συνεπής, ότι είχε πήξει μέσα τόσο καιρό κτλ. Ο ΑΥΔΜ σα να ντράπηκε λιγάκι και μουρμούρισε κάτι για να δικαιολογηθεί αλλά δεν έκατσα να τον ακούσω.

Περίπου ένα μήνα μετά ο Θρασύβουλας εμφανίστηκε ξαφνικά στο θάλαμο. Ήμουν ο πρώτος που τον είδα.
-"Που είσαι ρε μαλάκα;", του είπα χαμογελαστός και αυτός με αγκάλιασε σαν φίλος από τα παλιά.
Είχε έρθει να πάρει φύλλο πορείας και κάτι πράγματά του και να φύγει για να ολοκληρώσει τη θητεία του σε στρατόπεδο στην πόλη που κατοικούσε. Αυτή ήταν "τραγική κατάληξη" από τη μάχη με το μυθικό τέρας που λέγεται στρατοδικείο.

Πολλοί φαντάροι χάρηκαν που τον είδαν και τον ρωτούσαν τα νέα του. Σε κάποια στιγμή μπήκε ο λοχαγός. Παρά τα όσα είχαν γίνει όταν τον είδε ο Θρασύβουλας τον χαιρέτησε χαμογελαστός.
-"Θρασύβουλα τελείωνε και φύγε", ήταν η απάντηση του λοχαγού.
-"Ακόμη έτσι μου μιλάς ρε λοχαγέ. Φεύγω δε θα με ξαναδείς."
-"Άντε μάζεψε τα πράγματά σου και εξαφανίσου", είπε πάλι ο λοχαγός.
-"Αυτό θα κάνω. Σιγά μην καθόμουν εδώ", απάντησε και αυτό έκανε.
Έφυγε περήφανος και νικητής.

THE END

21 Δεκ 2010

Ανώνυμοι αντιδραστικοί

Το παρακάτω κείμενο έχει λογοκριθεί και είναι κατάλληλο για ανηλίκους, γείτονες, γνωστούς και λοιπές κουτσομπόλες χωρίς φόβο και πάθος για το "τι θα πει ο κόσμος". Τα γεγονότα που περιγράφονται είναι φανταστικά (σούπερ ουάου σου λέω!) και έχουν απόλυτη σχέση με την πραγματικότητα. Αλλά ας αφήσουμε τις φλυαρίες και ας ξεκινήσουμε τη σημερινή μας ιστορία. Μην τα ξαναλέμε... τζάκι, κουβερτούλα και βγάλτε την πιπίλα από το στόμα, μεγάλα παιδιά είστε πια!


Έφτασα κάπως αργοπορημένος στο ελαφρώς φωτισμένο και εντόνως φορτισμένο σπίτι του Αθεόφιλου. Χτύπησα το κουδούνι και αντί για γκλιν-γκλον ακούστηκε ένα σύνθημα του ΠΑΟΚ. Κάποιο κόλπο της ανιψιάς του, σκέφτηκα.
Ο Αθεόφιλος άνοιξε την πόρτα με κόκκινα από την αϋπνία μάτια και με καλοσώρισε:
-"Που είσαι 'συ ρε παπάρα καλέ μου φίλε; Πόσο καιρό έχω να σε δω;"

Μπήκα μέσα και έβγαλα τα παπούτσια. Ευτυχώς είχα προνοήσει και άλλαξα κάλτσες.
Ο Θεός ετοίμαζε μια ακόμη περίφημη εξωτική συνταγή που δεν είχε ξαναφτιάξει ποτέ του αλλά η επιτυχία ήταν σίγουρη καθώς πεινούσαμε πολύ.

- "Sorry που άργησα", είπα, "αλλά με είχε πιάσει μια μαλάκω γειτόνισσα και μου 'λεγε να ψηφίσω την κόρη της που είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος. Να βοηθήσω με το μαγείρεμα;"
-"Κόψε άμα θες καμιά πατάτα", είπε ο Αθεόφιλος και μου 'δωσε ένα μαχαίρι που αν το ακόνιζες αρκετά θα έκοβε μετά βίας τόνο rio mare ιδανικό για αυτή τη δουλειά.
-"Άρχισε να μου λέει", συνέχισα, "κάτι μαλακίες ανεδαφικά επιχειρήματα του στυλ, οι νέοι άνθρωποι είναι για σας, για να κάνουν πράγματα για το μέλλον σας κτλ. λες και επειδή είναι νέα αναιρείται το ότι είναι βούρλο, ψώνιο, κρυόκωλη, ψώλα και παρτάκιας ακατάλληλη για τη θέση και την πήρε ο πόνος λίγο πριν τις εκλογές ενδιαφέρθηκε λίγο καθυστερημένα για τα κοινά και αν βγει θα μας κλάσει τ' αρχίδια έχει δύσκολο έργο. Βρε άντε μου στο διάολο στην ευχή της Παναγίας".

Σκηνοθετική παρέμβαση...
Το πιο τραγικό είναι ότι αντί να τη στείλω στο διάολο μοιραστώ μαζί της τα επιχειρήματά μου, απλά καθόμουν και την άκουγα, χωρίς βέβαια ιδιαίτερη συγκατάβαση αλλά και χωρίς αντίδραση. Θεωρείται φυσιολογικό λίγες μέρες πριν τις εκλογές να πιστεύεις πως πρέπει να εκλεγείς και τα υπόλοιπα 4 χρόνια να μην έχεις καμία σχέση με δράσεις για το καλό των συμπολιτών σου, αλλά αν το κατακρίνεις αυτό είσαι ο περίεργος της υπόθεσης. Πουτάνα Άτιμη κοινωνία.

Επιστροφή στην ιστορία μας...
-"Άσε", είπε ο Αθεόφιλος, "και σε μένα σήμερα όλοι οι υποψήφιοι περάσανε από το μαγαζί. Γείτονες, γνωστοί, άγνωστοι κλπ. Και τι δε μου τάξανε. Μέχρι και νύφη μου είπαν ότι θα μου βρούνε."
-"Ψάχνεις για νύφη;", ρώτησα.
-"Όχι! Βασικά δεν ψάχνω για τίποτα απ' όσα μου προσφέρουν. Και νιώθω κάπως άβολα. Μάλλον πρέπει να βρω κάποιο ρουσφέτι για να 'χω να τους ζητάω γιατί αλλιώς δε μ' αφήνουν ήσυχο."

-"Δε μπορώ άλλο αυτή την καταπίεση", είπα και ξεφύσηξα. "Το αστείο είναι ότι τελευταία ακούω συνέχεια τη φράση, φτάσαμε πια να φοβόμαστε να πούμε ότι είμαστε δεξιοί. Τι ήταν να το πει αυτός ο μαλάκας Άδωνις..."

Σκηνοθετική ξαναπαρέμβαση...
Λες να έχουν και οι δεξιοί τέτοια προβλήματα; Μου φαίνεται δύσκολο να φανταστώ κάποιον που ψηφίζει νου δου ή λάος να αντιμετωπίζει συχνά τον χλευασμό των άλλων, εκτός αν για κάποιο περίεργο λόγο του αρέσει η παρέα αριστερών.

Ok δε θα ξαναματαπαρέμβω...
-"Κι έχω και την άλλη εκεί στη δουλειά", συνέχισα να λέω, "να με ζαλίζει κάθε μέρα να σκάψω το λάκκο της κοπέλας που δουλεύει στο γραφείο. Και μου λέει συνέχεια τις ίδιες μαλακίες συμβουλές.
Να παίρνεις εσύ τα λεφτά αγόρι μου.
Η παλιά γραμματέας 3000 ευρώ έπαιρνε. (σημείωση: το ποσό μέρα με τη μέρα ανεβαίνει)
Θα κουράζεσαι αλλά θα με θυμηθείς.
Θα με θυμηθείς όταν θα πληρωθείς.
Ελπίζω να σε φωτίσει ο Θεός και να κάνεις αυτό που πρέπει" (διευκρίνιση: όχι ο Ανέστης).
"Κι εγώ δε μιλάω γιατί δεν ξέρω από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Ότι μου τα 'χει πρήξει έχει μεγενθύνει τη βουβωνική μου χώρα και δεν αντέχω άλλη πλύση εγκεφάλου, ότι η κοπέλα έχει οικογένεια και κάπως πρέπει να ζήσει, ότι δε με νοιάζουν και τόσο τα λεφτά, ότι η δουλειά μου μου φαίνεται βαρετή και έχω κι άλλα πράγματα να κάνω στη ζωή μου, ότι αν κάνω τις κατινιές που μου λέει ακολουθήσω τις συμβουλές της θα ντρέπομαι για τον εαυτό μου μια ζωή ή ότι εν τέλει δεν πιστεύω στο Θεό για να με φωτίσει γαμώ το φελέκι μου (διευκρίνιση: όχι τον Ανέστη)."

Ο Θεός (διευκρίνιση: ο Ανέστης) ήπιε μια γουλιά κρασί και είπε:
-"Μήπως να ανοίγαμε να δοκιμάσουμε και το άλλο κρασί;"
Σιωπή επικράτησε... το φαγητό ήταν επιτέλους έτοιμο! Ώρα να ξεχάσουμε προβλήματα, έγνοιες, άγχη και φοβίες και να έρθουμε σε επαφή με το πεινασμένο ζώο μέσα μας.

16 Οκτ 2010

Θρασύβουλας Ι: Ο φανταστικός φαντάρος (ή απλά μαθήματα επιβίωσης στο στρατό)

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΛΑΒΟ

Για επεξηγήσεις στρατιωτικής ορολογίας δείτε στο τέλος του κειμένου.

Η εμπειρία από τη θητεία μου στον Ελληνικό Στρατό ήταν πολύτιμη. Μου χάρισε μοναδικές στιγμές και μου έμαθε πολλά όπως να είμαι φυγόπονος, τεμπέλης, ψευτοτσαμπουκάς και "εαυτούλης", καθώς και ότι το βόλεμα είναι πάνω από την αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη και τον αυτοσεβασμό. Παρόλ' αυτά παρέμεινα ανεπίδεκτος μαθήσεως.
Έτσι, πρώτον, απέκτησα κάποιους καλούς φίλους είτε φαντάρους είτε στρατιωτικούς τους οποίους και εξαιρώ από τις συνήθεις γλοιώδεις φυσιογνωμίες καραβανάδων (φτου ξελευθερία).
Δεύτερον, σε κάποιες περιπτώσεις έβαλα τον εαυτό μου σε δεύτερη μοίρα, όχι εις το όνομα της πατρίδας αλλά της αξιοπρέπειας, γιατί στην τελική για ένα καθαρό κούτελο ζούμε στην κακούργα καινωνία.
Τελοσπάντων, ίσως γράψω για πραγματικές ιστορίες από το στρατό σε άλλη ανάρτηση. Προς το παρόν θα αναφερθώ σε φανταστικές ιστορίες ή αλλιώς σε ιστορίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα με προσθήκη δραματικών στοιχείων.

Λόγω του παραλογισμού που ως γνωστόν επικρατεί στο στρατό ένιωθα την ανάγκη να βρω έναν άνθρωπο που να τα βρίσκουμε και να επικοινωνούμε, ένα στήριγμα στις δύσκολες αυτές μέρες. Γρήγορα διαπίστωσα ότι δεν ήταν και τόσο εύκολο κάτι τέτοιο στο στρατό που συναντάς κάθε καρυδιάς καρύδι. Ήθελα να μιλήσω για μουσική και το μόνο που άκουγα τριγύρω ήταν ενοχλητικά σκυλάδικα από κινητό στη διαπασών. Ήθελα να βρίσω για κανένα μαλάκα καραβανά και οι μόνες αντιδράσεις ήταν μιζέρια και ηττοπάθεια. Ήθελα να κάνω μια ενδιαφέρουσα κουβέντα και τα μόνα θέματα συζήτησης που άκουγα ήταν για ποδόσφαιρο, μηχανές/αυτοκίνητα και ατυχήματα με μηχανές/αυτοκίνητα. Αλήθεια τι κόλλημα κι αυτό με τις συζητήσεις για ατυχήματα με μηχανές/αυτοκίνητα. Λες και όποιος πει το πιο ανατριχιαστικό θα πάρει βραβείο. Anyway...

Μέχρι που μια μέρα εκεί που σφιγγόμουν να κατεβάσω καμιά ιδέα, μετά από πολύ προσπάθεια κατάφερα να βγάλω μια κουράδα τεραστίων διαστάσεων, μεγάλη πραγματικά επιτυχία καθώς με τόσα σουβλάκια είχα γίνει λίγο δυσκοίλιος. Ως γνωστόν, στο χέσιμο χαλαρώνεις και σου έρχονται οι καλύτερες ιδέες. Tότε εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Θρασύβουλας.

Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχα φανταστικό φίλο και πάντα αναρωτιόμουν τι είναι αυτός ο φανταστικός φίλος που έχουν άλλα παιδάκια κι εγώ δεν έχω. Γιατί δε με καταδέχεται εμένα; Γιατί να μην έχω κι εγώ παρέα ένα φανταστικό φίλο; Γιατί ο Άγιος Βασίλης δε μου παίρνει το τηλεκατευθυνόμενο που του ζήτησα... και άλλα τέτοια ερωτήματα ταλάνιζαν την παιδική ψυχούλα μου. Αλλά τελικά στο στρατό ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Άγιος Βασίλης είδε ότι δεν την παλεύω και μου 'φερε τον πρώτο μου φανταστικό φίλο. Η χαρά μου ήταν τόσο μεγάλη που δε μπορούσα να μην το μοιραστώ με τους άλλους φαντάρους και να μη μιλάω συνεχώς για το Θρασύβουλα με αποτέλεσμα να γίνει μέρος και της δικής τους φαντασίας, κάτι σαν τα τραγούδια-hits που ακούγονται σε ραδιόφωνο/καφέ/μπαρ/κλαμπ/βουλκανιζατέρ και είτε σου αρέσουν είτε όχι στο τέλος θα αρχίσεις να τα σιγοτραγουδάς.

Ο Θρασύβουλας, λοιπόν, είχε ρεαλιστική υπόσταση και μεγάλο background και αποτελούσε την προσωποποίηση των απωθημένων μου για το στρατό. Ήταν αποσπασμένος φαντάρος (1) και περιμέναμε πως και πως να γυρίσει μπας και μας πάει λίγο καλύτερα η υπηρεσία (2). Υπήρχαν διάφορες ιστορίες για αυτόν που οδηγούσαν κατά κύριο λόγο στο συμπέρασμα ότι στην προηγούμενη μονάδα του τα πράγματα είχαν πάρει περίεργη τροπή, γιατί οι φαντάροι επηρεάστηκαν από τη ρέμπελη συμπεριφορά του και ξεσάλωσαν. Επίσης διαδίδονταν ανεπιβεβαίωτες φήμες πως είχε δείρει έναν διοικητή και είχε δαγκάσει έναν καραβανά (3) για παραδειγματισμό, ότι όταν πρωτοπαρουσιάστηκε ήταν η απαλλαγή (4) του Κάρολου Παπούλια κτλ. Ήταν τόσο παλιός (5) που όταν ερχόταν έφοδος στη σκοπιά ένιωθε τις δονήσεις στο έδαφος, χασμουριόταν και άλλαζε πλευρό, ενώ πολλές φορές όταν του φώναζαν που κοιμόταν στη σκοπιά τον έπιανε φαγούρα στο δεξί του αμελέτητο. Σύντομα θα διαπιστώναμε πως ο Θρασύβουλας ήταν όντως πολύ θρασύς και συνήθιζε να κάνει μανδραπήδες (6).

Όταν εμφανίστηκε στο στρατόπεδο, ο διοικητής (7) τον κάλεσε στο γραφείο του, κάτι που συνήθιζε να κάνει με τους νεοφερμένους φαντάρους, σκοπεύοντας ενδεχομένως να τον προειδοποιήσει ότι δε θα ανεχτεί απρεπή συμπεριφορά αλλά και ότι η πειθαρχία και η εργατικότητα ανταμείβονται στη μονάδα του. Κάτι τέτοιες μαλακίες λένε οι διοικητές, το οποίο είναι τόσο γελοίο όσο το να πηγαίνεις σε μια γκόμενα που δεν έχεις ξαναδεί και να της λες "κοίτα εγώ δε σηκώνω πολλά πολλά αλλά αν είσαι σωστή στις υποχρεώσεις σου θα περάσουμε καλά μαζί" και κλείνεις πονηρά το μάτι.
Παρένθεση... Ο συγκεκριμένος διοικητής, βέβαια, δεν ήταν και πρότυπο λογικής. Αρεσκόταν να βγάζει ατελείωτα κηρύγματα την ώρα της πρωινής αναφοράς κατηγορώντας τους πάντες και τα πάντα εντός στρατοπέδου ότι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, παρότι όλοι ήταν εξαντλημένοι από τις αγγαρείες και τις σκοπιές. Επίσης κήρυττε ότι πρέπει να είμαστε πάντα σε ετοιμότητα γιατί ο εχθρός παραμονεύει, λες και είμασταν σε κατάσταση γενικής επιστράτευσης. Οι φαντάροι τον αποκαλούσαν μεταξύ τους Πίδη από το Ευριπίδης που ήταν το μικρό του, αφήνοντας επίσης να εννοηθεί ότι "μας έχει πηδήξει ο πούστης". Κλείνει η παρένθεση.

Ήρθε, λοιπόν, να φωνάξει το Θρασύβουλα ένας ΕΠΟΠ με γρήγορα βήματα χελώνας. Βλέποντας τον να έρχεται από μακρυά θα νόμιζες ότι το βάδισμα δραπέτη με σιδερένια μπάλα στο πόδι μοιάζει ανάλαφρο. Φτάνοντας στο λόχο μετά από υπεράνθρωπη προσπάθεια ο ΕΠΟΠ κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά, σκάλισε τη μύτη του, ξανακοίταξε τριγύρω και τελικά εντόπισε το αγνώστης ταυτότητας κωλοφάνταρο (8).

-"Εσύ ο καινούργιος, σε θέλει ο Διοικητής στο γραφείο του", είπε ο ΕΠΟΠ με περίσσεια μαγκιά και έφτυσε ένα κομματάκι φαγητό που είχε κολλήσει στα δόντια του για μερικές μέρες.
-"Ευχαριστώ αλλά δεν έχω όρεξη", αποκρίθηκε ο Θρασύβουλας ο οποίος είχε ήδη αράξει σ' ένα κρεβάτι.
 Ο ΕΠΟΠ τίναξε το κεφάλι του λες και τα αυτιά του, που έμοιαζαν με δορυφορικό πιάτο, είχαν πιάσει σήμα ασυρμάτου αστυνομικών που κανόνιζαν ποιοι θα παραγγείλουν σουβλάκια. Όταν κατάλαβε ότι δεν έκαναν παιχνίδια τα αυτιά του είπε στο Θρασύβουλα:
-"Τι λες ρε;"
-"Ευχαριστώ αλλά δε χρειάζεται. Είμαι φαγωμένος και έχω πιει και καφέ", είπε ο Θρασύβουλας λες και του πρόσφεραν κέρασμα.
-"Τι λες ρε κωλόψαρο;" συνεχίζει ο ΕΠΟΠ εμπλουτίζοντας την ήδη ηλίθια ερώτηση.
-"Δεν πάω ρε παιδί μου, πως το λένε! Δεν αντέχω αυτές τις τυπικούρες λες και πήγα επίσκεψη στην πεθερά μου. Άμα θέλει ας έρθει αυτός, αλλά γρήγορα γιατί θέλω να την πέσω. Θα βγω το βράδυ."
Ο ΕΠΟΠ είχε αρχίσει να την ψωνίζει και καθώς δεν ήξερε με ποιον είχε να κάνει, επέμεινε...
-"Ρε ακόμα δεν ήρθες και θες να σε βγεις αναφερόμενος (9); Αυτό είναι άρνηση διαταγής. Κατευθείαν στρατοδικείο (10) πας ρε κωλόψαρο!"
Αντί για απάντηση, ακούστηκε από την πλευρά του Θρασύβουλα ένας συνεχής, βραχνός και κάπως υγρός ήχος που ομοίαζε πολύ σε εντερικό αερισμό.
-"Πω πω με πείραξαν τα φασόλια με το τουρσί", είπε ο Θρασύβουλας και γύρισε πλευρό.
-"Τρελός είν' αυτός;" ψιθύρισε ο ΕΠΟΠ προς το θαλαμοφύλακα (11) κι αυτός έγνεψε σε στυλ "που να ξέρω εγώ", απάντηση που έχει σώσει φαντάρους σε πολλές περιπτώσεις.
Ο μπερδεμένος ΕΠΟΠ πήγε να πλησιάσει το Θρασύβουλα αλλά όταν του 'ρθε η ποδαρίλα σε συνδυασμό με την εξάτμιση του Θρασύβουλα που κάπνιζε ακόμη, αποφάσισε πως ήταν καλύτερα να ανεχτεί τις φωνές του Πίδη όταν μάθει τι έγινε.

Μετά από λίγη ώρα οι στρατιωτικοί σχολούσαν. Την επόμενη μέρα νωρίς το πρωί ο ΕΠΟΠ ήρθε να πει στο Θρασύβουλα πως είναι αναφερόμενος από το Διοικητή. Κοίταξε δεξιά, κοίταξε αριστερά, σκάλισε τη μύτη του και με ρώτησε καθώς ήμουν θαλαμοφύλακας εκείνη την ώρα:
-"Που είν' αυτός ο καινούργιος;"
-"Δεν έχει γυρίσει από τη χθεσινή έξοδο", απάντησα.
-"Είχε διανυκτέρευση;"
-"Όχι. Τον ψάχνει ο ΑΥΔΜ (12) και τα 'χει πάρει. Μου είπε ότι είναι αναφερόμενος και θα φάει πολλά Φι (13)."
-"Αυτός δεν πάει καλά", είπε ο ΕΠΟΠ με έμφαση. "Πες του αν έρθει ότι είναι αναφερόμενος και από τον Διοικητή."
Κατά σύμπτωση ο Θρασύβουλας μπήκε εκείνη την ώρα στο λόχο.
-"Τι έγινε, βρήκες το δρόμο για το στρατόπεδο;" είπε ειρωνικά αγγίζοντας τα όρια της δημιουργικότητάς του ο ΕΠΟΠ.
-"Δε θα ρχόμουν αλλά μου έλειψαν οι ωραίες συζητήσεις μας."
-"Ειρωνεύεσαι κιόλας! Το ξέρεις ότι θα σε στείλουν στρατοδικείο μ' αυτά που κάνεις;" φώναξε ο ΕΠΟΠ με ύφος μαθητή του δημοτικού που αναπαράγει τα λόγια του δασκάλου.
Ο Θρασύβουλας πήρε μια έκφραση δυσαρέσκειας σε στυλ "για χαζό με περνάς ρε παπ' Άρη" και είπε:
-"Αυτές τις ιστορίες για το στρατοδικείο πούλα τες αλλού μπουλούκο. Για να με στείλουν στρατοδικείο πρέπει να λείπω μια βδομάδα. Και μη μου κολλάς πολύ γιατί δεν το 'χω σε τίποτα να χέσω στις αρβύλες σου κάνα βράδυ."
-"Καλά καλά, θα τα πούμε στην αναφορά", φώναξε ο ΕΠΟΠ και έφυγε ενώ είχε κοκκινίσει από τα νεύρα και την αμηχανία του.

Μη χάσετε στο επόμενο επεισόδιο την αναφορά, τη μετατροπή του θαλάμου του λόχου σε θάλαμο αερίων και πολλά πλούσια δώρα!

(1) αποσπασμένος: Βύσμα που αντί να υπηρετεί στη μονάδα του έχει μεταφερθεί κάπου καλύτερα για διάστημα από 1 μήνα έως όσο λειτουργεί το βύσμα του. Για αποσπάσεις είθισται να χρησιμοποιείται στρατιωτικό βύσμα (συνήθως συνταγματάρχης και πάνω) ενώ για καλή μετάθεση απαιτείται πολιτικό βύσμα, έτσι για να μαθαίνουμε.
(2) υπηρεσία: Ο αριθμός των υπηρεσιών (σκοπιές κτλ.) που κάνει ένας φαντάρος μέχρι να πάρει μια έξοδο (5 μέσα 1 έξω που λένε), ο οποίος επηρεάζεται άμεσα από τον αριθμό των φαντάρων που υπάρχουν στη μονάδα.
(3) καραβανάς: Ο μαλάκας μόνιμος στρατιωτικός που έχει βαλθεί να σου κάνει τη ζωή δύσκολη γιατί είναι καθυστερημένος, η ζωή του αν δεν είναι ένα μάτσο χάλια είναι σκέτο χάλια, μισεί τη δουλειά του αλλά σιγά μην αφήσει το σίγουρο μισθό κλπ. Συνήθως έχει το βαθμό ανθυπασπιστή ή αρχιλοχία και κάτω.
(4) απαλλαγή: Ο νέος φαντάρος που μόλις ήρθε στη μονάδα για να "απαλλάξει" τον παλιό φαντάρο, που κοντεύει να απολυθεί, από σκοπιές, αγγαρίες κλπ. Η αλήθεια είναι ότι απλά ο παλιός φαντάρος έχει τέτοιες προσδοκίες και ο νέος φαντάρος αν δεν είναι μαλάκας καλά θα κάνει να τον διαψεύσει και να μην είναι κωλόψαρο!
(5) παλιός: Έννοια γνωστή αλλά παρεξηγημένη καθώς ο παλιός κάποτε είχε υπηρετήσει κοντά δύο χρόνια και είχε φτάσει σε σημείο να σιχαθεί τους πάντες και τα πάντα (όχι τις αρκούδες) στο στρατόπεδο, ίσως και να τον σιχαθούν οι πάντες και τα πάντα (και οι αρκούδες) κι έτσι στο τέλος της θητείας του δεν έκανε τίποτα μέχρι να απολυθεί. Λένε ότι η πιο έντονη δραστηριότητα που έκανε κάποιος φαντάρος σε αυτή την κατάσταση ήταν να βρίσει ένα στρατηγό που είχε έρθει για επιθεώρηση ενώ αντίθετα οι υπόλοιποι παλιοί φαντάροι όταν θύμωναν απλά μούγκριζαν σαν πίτμπουλ. Και τώρα σου 'ρχεται το κάθε τσουτσέκι που έχει υπηρετήσει 6 μήνες και το παίζει παλιός και ιστορία επειδή σε 3 μήνες απολύεται. Ρε ουστ!
(6) μανδραπήδα: Σύνθετη λέξη που σημαίνει ότι κάποιος φαντάρος την κοπάνησε χωρίς άδεια από το στρατόπεδο, είτε έχει πηδήξει από τη μάντρα, είτε βγήκε από την πόρτα, είτε έσκαψε λαγούμι σαν τυφλοπόντικας.
(7) διοικητής: Ο ανώτερος αξιωματικός μιας στρατιωτικής μονάδας, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο μεγαλύτερος μαλάκας στη μονάδα. Όταν δεν ισχύει αυτό και ο διοικητής είναι συμπαθητικός τότε αναμφίβολα ο υποδιοικητής (δεύτερος στην ιεραρχία της μονάδας) θα είναι ο μεγαλύτερος μαλάκας. Γενικά η συμπεριφορά διοικητή/υποδιοικητή μοιάζει με το καλός/κακός μπάτσος που δείχνουν στις ταινίες.
(8) κωλοφάνταρο: Χαρακτηρισμός που αποδίδεται σε όλους τους φαντάρους ανεξαιρέτως υπονοώντας ότι είναι καημένοι, βρομιάρηδες και δεν αξίζουν κανένα απολύτως σεβασμό, όλες δηλαδή τις αξίες που προωθεί ο στρατός στους σύγχρονους Έλληνες φαντάρους.
(9) αναφερόμενος: Ο φαντάρος που του λένε να παρουσιαστεί στην πρωινή αναφορά και να αναφέρει κάποιο παράπτωμά του στο διοικητή για να τον κάνει ντα κι αυτός σαν το μαλάκα πάει και το κάνει.
(10) στρατοδικείο: Μόνιμη απειλή προς τους φαντάρους. Οι παρελκόμενες απειλές είναι ότι θα χρειαστούν πολλά λεφτά για δικηγόρους και φυσικά η ποινή θα είναι δραματική αύξηση της θητείας και δυσμενής μετάθεση. Όποιος θέλει το πιστεύει. Εμένα πάντως μου φαίνεται πιο πιθανό να υπάρχει το τέρας του Λοχ Νες.
(11) θαλαμοφύλακας: Η πλέον ξεκούραστη αλλά και βαρετή υπηρεσία. Ο θαλαμοφύλακας φυλάει τα κλειδωμένα όπλα και τους κοιμισμένους φαντάρους. Κατά τη διάρκεια της νύχτας αν δεν έχει βρει κάτι καλύτερο να κάνει, προσπαθεί να εντοπίσει ποιος πούστης είναι που ροχαλίζει σαν κομπρεσέρ και από ποια μεριά του 'ρχεται η ποδαρίλα όταν κάνει ρεύμα. Οι εκάστοτε αξιωματικοί τονίζουν τη σημασία αυτής της υπηρεσίας και φέρνουν ως παραδείγματα υποτιθέμενα πραγματικά περιστατικά κατά τα οποία θα μπορούσαν να είχαν σωθεί ζωές χάρη στο θαλαμοφύλακα, αλλά αυτός ήταν ασυνεπής και το χάσαμε το παλικάρι. Στην πραγματικότητα απλά φοβούνται μην έρθει καμιά εξωτερική έφοδος (έλεγχος από άλλο στρατόπεδο) και βρει τον θαλαμοφύλακα να κοιμάται και τους πηδήξουν ομαδικώς. 
(12) ΑΥΔΜ: Αξιωματικός υπηρεσίας. Ποτέ δεν έμαθα τι σκατά σημαίνει το ΔΜ. Πάντως οι δημοφιλέστερες ερμηνείες που άκουσα ήταν Διοίκησης Μονάδος και Δες ένα Μαλάκα. Το πιθανότερο να ισχύει η πρώτη γιατί το σωστό θα ήταν Φάε ένα Μαλάκα.
(13) Φι: Φυλακή. Αυστηρή τιμωρία καθώς δεν βγαίνεις εξοδούχος κατά τη διάρκειά της και αν συμπληρώσεις το σετ των 20 ημερών υπηρετείς τις υπόλοιπες. Βγαίνει μόνο σε μεγάλα νούμερα π.χ. 10 Φ, 20 Φ κτλ.
       Κάπα: Κράτηση.Απλά δε βγαίνεις εξοδούχος κατά τη διάρκεια της τιμωρίας. Βγαίνει και σε μικρότερα μεγέθη για όλες τις ηλικίες και τα γούστα. 
       Σ.Εξ.: Στέρηση Εξόδου. Η συγκεκριμένη τιμωρία είναι από τις πλέον σκληρές (εξ ου και η πετυχημένη συντομογραφία που της αποδίδουν) καθώς ο φαντάρος χάνει σίγουρα εξόδους ανεξαρτήτως πότε θα τις πάρει.


Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις οφείλεται σε ατυχή γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια της θητείας μου.

21 Ιουν 2010

Γιαγιά Παρτ ΙΙΙ: Summertime

Το καλοκαίρι μάλλον δεν είναι η αγαπημένη εποχή της γιαγιάς. Βέβαια είναι και λίγο βουνίσια κι εδώ στον κάμπο με τον καύσωνα τα 'χει βρει σκούρα. Οπότε έχει μπει σε φάση υπολειτουργίας, κάτι σαν θερινή νάρκη. Μειώθηκαν οι πρόβες και τα τραγούδια, περιόρισε ειδήσεις και Νικολούλη καθώς και τις βραδυνές εξορμήσεις για να δει το Πακέτο (αυτό ίσως να 'ναι και καλό) και έχει μπει σε chill out φάση για να μη σπαταλάει ενέργεια χωρίς λόγο. Κάτι ξέρουν οι Μεξικάνοι. Ευτυχώς είναι υπό σκιάν αλλιώς θα 'πρεπε να ψάχνουμε για σομπρέρο.

Συνεχίζει, όμως, τις φιλότιμες προσπάθειες να εμπλουτίσει την γκαρνταρόμπα της μικρής μας με διαφόρων ειδών πλεκτά, γι' αυτό πρέπει να είμαι σε επιφυλακή για ενδεχόμενους κόμπους στο μαλλί. Προχθές μου πήρε καμιά ώρα να λύσω το γόρδιο δεσμό που είχε δημιουργηθεί στο μαλλί που προοριζόταν για ένα κασκολάκι. Ειδάλλως η γιαγιά είναι της τακτικής του Μ.Αλέξανδρου (το Μ. δε σημαίνει απαραίτητα μέγας). Βουτάει το ψαλιδάκι και όποιον πάρει ο χάρος. Μετά, βέβαια, για κασκόλ δεν ξέρω αλλά θα είχαμε πολλά κρόσσια.

Τελευταία, κάνω προσπάθειες να είμαι πιο κοινωνικός (και ριψοκίνδυνος) και πιάνουμε κουβεντούλα πότε πότε με τη γιαγιά παρά τον κίνδυνο να καταλήξει στις ίδιες δυσάρεστες ιστορίες για χωρισμούς, σπίτια που χάλασαν, μάχες με τη συμπεθέρα κτλ. Αλλά σιγά σιγά μαθαίνω και την κουλαντρίζω. Όποτε πάει προς τα 'κει η κουβέντα τη ρωτάω κάτι άλλο και ξεχνιέται για λίγο. Στο τέλος πάλι κάτι θα πετάξει να της φύγει το άχτι, αλλά σε πιο ανάλαφρο κλίμα κουβεντούλας.

Πρόσφατα πιάσαμε την κουβέντα για τα νιάτα της και μου 'λεγε για τις δύσκολες εποχές που πέρασε κάπου μεταξύ κατοχής και εμφυλίου. Τότε λέει:
-"Μάζευαν το κριθάρι, το άλεθαν να γίνει αλεύρι και έφτιαχναν ψωμί. Ούτε τα σκυλιά δεν το έτρωγαν αυτό το ψωμί! Και...", συνεχίζει με την ίδια έκφραση δυσαρέσκειας η γιαγιά, "...έφτιαχναν και από καλαμπόκι."
-"Με καλαμπόκι φτιάχνουν και σήμερα", πετάγομαι εγώ. "Εμένα μου αρέσει."
-"Ναι έχει και τώρα; Κι εμένα μου άρεσε. Δεν παίρνεις καμιά μέρα που το πεθύμησα;"
Παρέλειψα ίσως να αναφέρω ότι η γιαγιά είναι φαγανή και λιχούδα.

Σε μια άλλη κουβέντα μου 'λεγε για τον παππού της...
-"Όταν είχανε βγει τα μίνι ο παππούς μου έλεγε, τώρα που έγινε η θάλασσα γιαούρτι εμείς δεν έχουμε κουτάλι για να φάμε."
Ο παππούς, λέει, γούσταρε μια Ελένη που ήταν ψηλή με κότσο και αρχοντογυναίκα. Γι' αυτό έβαζε τη γιαγιά μου που ήταν τότε μικρούλα να του τραγουδάει το γνωστό χιτ η Ελένη απ' το Βόλο, το Λενάκι μου.
-"Τότε ήταν δύσκολες εποχές για τους άντρες, όχι όπως τώρα."
Εδώ θα διαφωνήσω. Ο έρωτας και επομένως και οι δυσκολίες του υπάρχουν ανεξαρτήτως εποχής.
Αυτά είπε πάντως η γιαγιά και πέταξε κι ένα τραγουδάκι διδακτικό:
Πόσο κοστίζει το φιλί
στη Δύση, στην Ανατολή;
Της παντρεμένης τέσσερα,
της χήρας δεκατέσσερα.
Της 'λεύθερης είναι φθηνό
το παίρνεις με το χωρατό.

To be continued...

18 Ιουν 2010

Ο Θεός και άλλα νέα από την πόλη που δεν πρέπει να ονομαστεί

Τα συνταρακτικά νέα της εβδομάδας που μας περνάει (όπως η αρρώστια) είναι τα εξής...

Ο Θεός, ο οποίος κυκλοφορεί με το χριστιανικό ψευδώνυμο Ανέστης που του 'χει κολλήσει σαν ρετσινιά, έγινε Λέκτορας! Έτσι αναγνωρίστηκαν από την ελληνική ακαδημαϊκή κοινότητα οι διακρίσεις του στα μαθηματικά σε διαγαλαξιακό επίπεδο. Φήμες λένε ότι μετά από αυτή την επιτυχία του δέχτηκε προτάσεις για γυμνή φωτογράφηση σε γνωστό περιοδικό με λεζάντα σε επίμαχο σημείο "ο Θεός είναι μεγάλος". Επίσης, στον ελεύθερό του χρόνο βάζει το χεράκι του και στο μουντιάλ κι έτσι η Ελλάδα κατάφερε να βάλει το πρώτο της γκολ και να ξεκολλήσει από τη χασούρα. Βέβαια το χεράκι του δεν αρκούσε οπότε χρησιμοποίησε και το πόδι ενός εκ των αντιπάλων κι έτσι "το πρώτο γκολ της Ελλάδας στο μουντιάλ το έβαλε Νιγηριανός" (με τα λόγια του Θεού).

Ο Ατέο (κατά κόσμον Σοφός Προφήτης) εκφώνησε το πλησιέστερο δυνατόν σε δακρύβρεχτο συγχαρητήριο λόγο για τη διάκριση του Θεού, καθώς εκφράζοντας όλη την παρέα αναφώνησε "επιτέλους θα 'χουμε σπίτι στην *μπιπ*!" και όλοι αγκαλιασμένοι βάλαμε τα κλάματα.

Ο Τέντυ συνεχίζει το δυναμικό του αγώνα στο σκληρό κυνήγι των ονείρων του με διαλείμματα προσπαθειών ένταξης στο στυγνό καπιταλιστικό κόσμο της αγοράς εργασίας, γιατί κάπως πρέπει να ζήσουν και οι αγωνιστές.

Η Εν.Κα είναι τυχερή μες στην ατυχία της γιατί ο γκόμενός της παρότι έχει γίνει ψοφίμι και κλαψιάρης συνεχίζει να έχει φοβερό κώλο!

Και το πιο απίστευτο... παίζει να βρήκα δουλειά!

9 Ιουν 2010

Δημοψήφισμα "πως δημιουργήθηκε ο κόσμος;"

Οι μέρες ψηφοφορίας λιγοστεύουν και η αγωνία κορυφώνεται! Μετά από σκληρή αντιπαράθεση, ντιμπέιτς, προστριβές, κατηγορίες για νοθεία κτλ. ακολούθησαν ανεξήγητα φαινόμενα όταν οι ψήφοι άρχισαν ξαφνικά να μειώνονται με κίνδυνο να μηδενιστούν και να εξαφανιστεί ο κόσμος! Σύμφωνα με μαρτυρίες που ετοιμαζόταν να παρουσιάσει στην εκπομπή του ο Κώστας Χαρδαβέλλας αλλά στο τέλος σοβαρεύτηκε, όλα προκλήθηκαν από εξωγήινους σαν αντίποινα επειδή δεν βρίσκονταν ανάμεσα στις επιλογές του δημοψηφίσματος. Τελικά, σώθηκε ο κόσμος καθώς οι εξωγήινοι αποφάσισαν να αποχωρήσουν από την Ελλάδα και τη Γη γενικότερα, γιατί ο ιπτάμενος δίσκος τους είχε δυσβάσταχτο τεκμήριο και τα λεφτά που τους έμειναν ήταν ίσα ίσα για τη βενζίνη της επιστροφής, ενώ τη δόξα για τη μεγάλη επιτυχία της ανθρωπότητας κέρδισαν επάξια οι Αμερικάνοι.
The end

ΥΓ1: Η διεύθυνση του blog παρακαλεί να σπεύσετε να ψηφίσετε τον αγαπημένο σας σταρ αν και το παιχνίδι είναι στημένο και θα σηκώσει το κύπελλο ο Ανέστης τελικά... αρκεί να έχει κρασί μέσα.

ΥΓ2: Η διεύθυνση του blog θέλει να στείλει ένα μήνυμα προς αυτούς που ψήφισαν τη δεύτερη επιλογή. Θα σας βρούμε ρε π%&*δες!!!

23 Μαΐ 2010

Γιαγιά returns Παρτ ΙΙ

Το πλέον πολυαναμενόμενο σίκουελ μετά το δεύτερο DVD της Τσούλιας έφτασε!!!
Αλλά τουλάχιστον εγώ δεν έχω παράλογες απαιτήσεις της τάξεως των 20 Ευρώ ή την ψήφο σας για να γίνω βουλευτής. Θέλω απλά παγκόσμια ειρήνη, εξάλειψη της πείνας και της φτώχιας και αλλαγή του συστήματος σε άμεση δημοκρατία. Άντε το πολύ κι ένα πρωτάθλημα στον μΠΑΟΚ πριν την επανάσταση, έτσι για να μας φύγει το άχτι. Άκουσ' εκεί 20 Ευρώ...

Μετά, λοιπόν, από απαίτηση των πολυάριθμων φανατικών αναγνωστών του blog οι περιπέτειες της γιαγιάς συνεχίζονται. Βέβαια, τα σίκουελ συνήθως δεν είναι εξίσου επιτυχημένα με το πρωτότυπο αλλά αν τα κατάφερε ο Σβαρτζενέγκερ με το Terminator ΙΙ, ε του πούστη... θα τα καταφέρει και η γιαγιά μου. Στο θέμα μας λοιπόν.

Τον τελευταίο καιρό η γιαγιά έχει αποκτήσει μια σχέση εξάρτησης με την παρουσία μου στο σπίτι. Ο λόγος δεν είναι οι μακροσκελείς συζητήσεις μας καθώς δεν είμαι και ο πιο ομιλητικός άνθρωπος στον κόσμο. Ούτε μπορώ να πω ότι ήμουν ο αγαπημένος της εγγονός. Γενικώς νομίζω ότι η γιαγιά δεν έκανε τέτοιες διακρίσεις (έτσι κι αλλιώς το όνομά της δεν το πήρε κανένα εγγόνι για να 'χει φτηνές δικαιολογίες). Σ' αγαπούσε για τα απλά καθημερινά πράγματα όπως να της πετάξεις τα σκουπίδια, να την ρωτήσεις αν χρειάζεται να της ψωνίσεις και πάνω απ' όλα να τρως το φαγητό σου. Αλλά και πάλι παρότι ήμουν αρκετά λιτοδίαιτος στα νιάτα μου δεν έτυχα θύμα διακρίσεων.

Αυτή η σχέση εξάρτησης, λοιπόν, οφείλεται στο ότι με την παρουσία μου νιώθει μια ασφάλεια ρε παιδί μου ότι υπάρχει ένας άνθρωπος στο σπίτι να της βάλει ένα ποτήρι νερό και φυσικά ότι δεν κινδυνεύει από τους αδίστακτους, αιμοδιψείς διαρρήκτες-ληστές-βιαστές-δολοφόνους που κατακλύζουν τη χώρα μας, όπως μαθαίνει στις ειδήσεις. Να 'ναι καλά οι αυτιάδες δημοσιογράφοι που φροντίζουν να έχει η γιαγιά ήσυχα γεράματα. Έτσι λίγο η ανεργία-αφραγκία λίγο η φοβία της γιαγιάς λίγο τα αιμοβόρα τέρατα που περιμένουν να με κατασπαράξουν, φοβάμαι να ξεμυτίσω από το σπίτι και κάθομαι παρέα στη γιαγιά.

Από την τελευταία σχετική ανάρτηση μέχρι σήμερα συνταρακτικά γεγονότα έχουν συμβεί. Η γιαγιά κατ' αρχήν έχει βαλθεί να κάνει μεγάλη καριέρα στο τραγούδι. Φαίνεται μ' ακούει που ηχογραφώ τα τραγούδια μου και σου λέει αν μπορεί αυτός με τέτοια φωνή γιατί όχι κι εγώ. Το μεγάλο της χιτ είναι το:
"Κάποτε στο Τεπελένι
εικοσάχρονα παιδιά
με μια ματωμένη χλαίνη
τρέχαμε για λευτεριά
τώρα σ' αυτή την ηλικία
πίνουμε αμίλητοι κρασί
πως καταντήσαμε λοχία
ποιος είμ' εγώ ποιος είσ' εσύ"

το οποίο το λέει πολύ επιτυχημένα και σε στυλ απαγγελίας. Επίσης της αρέσει να μου τραγουδάει το:

"Η Ελένη απ' το Βόλο
το Λενάκι μου
που δε μου 'χει στείλει γράμμα
η αγάπη μου"

κτλ. το οποίο δεν το είχα ξανακούσει αλλά είναι τραγούδι με νόημα και υπονοούμενο.

Πέραν αυτού, η γιαγιά έχει βαλθεί να με τακτοποιήσει εξ ου και το υπονοούμενο στο προηγούμενο τραγούδι. Δε βλέπει τα χάλια μου που δε μπορώ να βρω δουλειά, η παντρειά μου έλειπε. Αλλά που να εξηγείς σ' αυτό τον άνθρωπο τώρα για καπιταλισμό, οικονομική κρίση, συμφέροντα, spreads κτλ. Βλέπει τα πράγματα πολύ πιο απλά ίσως και πιο όμορφα. Θα βρεις κάποια που να ταιριάζετε, θα αγαπηθείτε και θα περάσετε την υπόλοιπη ζωή σας μαζί, να 'χετε στήριγμα ο ένας τον άλλο. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως και το πρώτο τραγούδι να 'χει υπονοούμενο σε φάση "σε πήραν τα χρόνια ρε αχαΐρευτε, πότε θα νοικοκυρευτείς να κάνεις οικογένεια".

Τέλος, έχω να δηλώσω ότι η γιαγιά μου δε θα πάει από πέσιμο! Μετά από δύο ατυχήματα εντός ολίγων ημερών (τη μια λόγω σπαγγάτου σε ολισθηρό οδόστρωμα, την άλλη λόγω περπατούρας που δεν είχε περάσει ΚΤΕΟ) η γιαγιά επανήλθε πλήρως και είναι μια χαρά. Για το χέσιμο πάλι δεν ξέρω. Εδώ λένε ότι έφαγε κοτζάμ Έλβις.

Παράρτημα Α: Παραθέτω μια διδακτική ιστορία (για αυτούς που ακούω σε κάθε γωνία να λένε ότι ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται) την οποία παρέλειψα να βάλω στην προηγούμενη ανάρτηση. Ήταν μία από τις ιστορίες της γιαγιάς που δεν είχα ξανακούσει και σοκαρίστηκα όταν την έμαθα. Στα 17 της λοιπόν η γιαγιά, εν έτη 1948 πάνω-κάτω, καθώς κυνηγούσε αμέριμνη μια πεταλουδίτσα (λέμε τώρα) όρμηξαν κάτι καλόκαρδοι ασφαλίτες, την αρπάξανε και την πήγανε στο τμήμα. Η κατηγορία ήταν ότι στα 17 της η γιαγιά ήταν πρωτεργάτης του κομμουνιστικού κινήματος. "Εγώ", όπως είπε η γιαγιά, "ήμουν τόσο ζώον που ούτε να μιλήσω δεν ήξερα τότε". Κι αυτοί για να της λύσουν τη γλώσσα, της έριξαν μια σφαλιάρα μήπως ταρακουνηθεί το κεφάλι της και βγει ο Στάλιν που έκρυβε μέσα της. Τελικά την άφησαν με την προϋπόθεση ότι θα δίνει το παρών στο τμήμα, έτσι να λέει μια καλημέρα μια που έγιναν φίλοι. Μέχρι που παρενέβη ο πατέρας της οικογένειας όπου δούλευε υπηρέτρια η γιαγιά και την άφησαν ήσυχη.

To be continued...

ΥΓ: Επ' ευκαιρίας θα ήθελα να ευχαριστήσω τους αγαπητούς φίλους Εύα, Γρηγόρη και Γιάννη χάρη στις φιλότιμες προσπάθειες των οποίων τετραπλασιάστηκε ο αριθμός των δηλωμένων αναγνωστών του blog για να φτάσει τον δυσθεώρητο αριθμό 4! ;)

Ανακοινώνουμε και διατάζουμε

Για εξιλέωση των Ελλήνων πολιτών προς τους αγαπητούς Ευρωπαίους συμπολίτες μας που ανήκουν στην Ευρωζώνη, η κυβέρνηση ετοιμάζει νέα μέτρα που θα παρουσιάσει μετά ότι επιβλήθηκαν από το Διαγαλαξιακό Νομισματικό Ταμείο.

Μετά τη διαπίστωση, που πρέπει να μας γίνει συνείδηση, ότι οι Έλληνες πολίτες είναι αληταράδες και μόνοι τους έφεραν τη χώρα σ' αυτό το χάλι μην κόβοντας αποδείξεις και πίνοντας υπερβολικά πολλούς καφέδες, δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση. Σε κάθε μας συνάντηση με πολίτη της Ευρωζώνης θα πρέπει να ξεκουμπώνουμε το παντελόνι και να πιάνουμε τις μύτες των ποδιών ενώ βγάζουμε τη γλώσσα έξω σα να περιμένουμε να μας εξετάσουν τις αμυγδαλές.

Για να εξασφαλιστεί η επιτυχία του μέτρου διοργανώνονται εντατικά μαθήματα μπαλέτου και επίσκεψης σε ωρυλά τα οποία είναι υποχρεωτικά για όλους τους Έλληνες πολίτες. Για συμμετοχή στα μαθήματα απαιτείται κατάθεση 5.000 αποδείξεων, συμβολαίου αγοράς νέου γερμανικού αυτοκινήτου και βεβαίωση παραίτησης για τους δημοσίους υπαλλήλους.

Με αυτό το μέτρο προσδοκάται πάταξη της φοροδιαφυγής, συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, αύξηση της κατανάλωσης, αύξηση της ανεργίας, χαλάρωση των ηθών, μείωση των απαιτήσεων σε μισθούς και συντάξεις και πλήρης έλεγχος του ιδιωτικού τομέα από ξένους επενδυτές. Και μετά μιλάμε ο ρυθμός ανάπτυξης της χώρας θα τα σπάσει! Ουάου;!

Επίσης κρίνεται ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος εξιλέωσης προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας καθώς τα σκληρά μέτρα που λαμβάνει η Ελλάδα δεν πρόκειται να έχουν κανένα θετικό αντίκτυπο στους ίδιους.

Οι Έλληνες μπορούμε (να πάμε να γαμηθούμε)!

21 Μαΐ 2010

Κάτι ξεχωριστό

Η ζωή προχωράει.
Δε θα σταματήσω ξανά πίσω να κοιτάξω.
Δε θα σταματήσω ξανά!
Είμαι περήφανος για τις επιλογές μου.
Σε έναν άδικο κόσμο αυτές είναι οι επιλογές μου.
Και θα παλέψω γι' αυτές! ΘΑ ΠΑΛΕΨΩ!

Δε θα χαριστώ στα λάθη μας.
Δε θα ξεχαστώ ξανά. Δε θα με καταπιεί η καθημερινότητα.
Δε θα απογοητευτώ από την αδιαφορία.
Δε θα φοβηθώ γι' αυτό που είμαι.
Δεν είμαι ΤΙΠΟΤΑ...
τίποτα παραπάνω από τον εαυτό μου.

Αυτή είναι η ζωή.
Δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί.
Κατά βάθος τα ίδια θέλουμε.
Να βρούμε... τι; Τι να βρούμε ΠΕΣ ΜΟΥ;
ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΒΡΕΙΣ...
θα χαθώ μέσα σου.

19 Μαΐ 2010

Να διεκδικήσεις ή να μη διεκδικήσεις

Μεγάλες απεργίες και συλλαλητήρια: Μπορούν να ανατρέψουν τα σκληρά μέτρα;

Λεζάντα πρωινής εκπομπής μεγάααλου καναλιού. Τόσο μεγάλου που το λέει και το όνομά του. Άλλωστε η μετριοφροσύνη είναι για τους μέτριους. Τόσο μεγάλου που μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη και φυσικά το κάνει. Ποιος θα έχανε μια ευκαιρία τη σήμερον ημέρα να βγάλει πολλά λεφτά όποιο κι αν είναι το κόστος;

Η αλήθεια είναι ότι όταν είδα το συγκεκριμένο τίτλο δεν πρόσεξα το ερωτηματικό. Και προς στιγμή σκέφτηκα ότι μπορεί και να ξυπνήσουμε επιτέλους και να απαιτήσουμε να κάνουμε εμείς κουμάντο στη χώρα μας και όχι το ΔΝΤ και η ΕΕ ή επί της ουσίας οι τράπεζες, οι μεγαλοβιομήχανοι, οι πολυεθνικές εταιρείες κτλ. Ότι ήρθε η ώρα να καταλάβουμε ότι όσα λένε τηλεόραση και πολιτικοί είναι μαλακίες και δε φταίει ο μαγαζάτορας που δεν κόβει απόδειξη σε κάθε πελάτη ούτε ο (αλήτης κατά τ' άλλα) μεγαλογιατρός για την κρίση της χώρας. Ότι έστω θα αρχίσουμε την κρεβατομουρμούρα και θα πούμε εντάξει μας γαμάτε αλλά τουλάχιστον από δω και πέρα θα χρησιμοποιούμε προφυλακτικό γιατί γέμισε το σπίτι με μούλικα και πάλι εγώ πρέπει να τα ταΐσω. Ότι αρκετά ανεχθήκαμε.

Κι εκεί είναι που έρχεται το ερωτηματικό και σου γαμάει την ψυχολογία.

Και αναρωτιέται ο κοινός νους, άραγε όντως πετυχαίνουν τίποτα οι διαδηλώσεις και οι απεργίες; Αφού έτσι κι αλλιώς ότι θέλουν θα το περάσουν. Και ξεχνάει για άλλη μία φορά ότι όταν σε καβαλάνε μπορείς απλά να σηκώσεις το κεφάλι και ν' αποτινάξεις τον καβαλάρη. Ας είναι κι ο Πάγκαλος.

Οπότε αγαπητοί τηλε-υπνωτιστές βάλτε το ερωτηματικό σας εκεί που ξέρετε!

10 Μαΐ 2010

Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων (για τους φίλους Σ.ΠΑ.ΜΕ.)

Λίγα λόγια από την ομάδα της ΣΠΑΜΕ για την προσπάθειά τους που μετουσιώνει τη θεωρία σε πράξη. Κι ένα σχόλιο μόνο. Η αδράνεια φέρνει μόνο απογοήτευση και απαξίωση...
http://spame.tumblr.com/

Ο τρόπος οργάνωσης της παραγωγής και διάθεσης αγροτικών και βιοτεχνικών προϊόντων αποτελεί ένα βασικό άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ζωή μιας κοινωνίας. Φανερώνει επίσης την αντίληψη και τη σχέση των ανθρώπων με τη φύση.
Στις μέρες μας οι μεγάλες αλυσίδες των σουπερμάρκετ, το υπερκαταναλωτικό πνεύμα και γενικότερα ο τρόπος διεύθυνσης της αγροτικής και βιοτεχνικής παραγωγής και οικονομίας έχουν εξοβελίσει τις σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών και έχουν αλλοτριώσει τη σχέση μας με τη φύση.
Αντιλαμβανόμενοι την τραγικότητα αυτής της κατάστασης και προσπαθώντας να την αλλάξουμε σε κοινωνικό και όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο δημιουργήσαμε τη Συνεταιριστική ΠΑράκαμψη ΜΕσαζόντων (Σ.ΠΑ.ΜΕ.).
Η Σ.ΠΑ.ΜΕ. αποτελεί ένα πρακτικό εγχείρημα κάποιων ανθρώπων διαφορετικής αφετηρίας που προσπαθούν να κάνουν πράξη τις ιδέες της συλλογικότητας και της από κοινού δράσης.
Θέλουμε να συμβάλλουμε με όποιον τρόπο μπορούμε στη δημιουργία δικτύων αλληλοϋποστήριξης συνεταιριστικών προϊόντων μέσω της διάθεσής τους σε συνεταιριστικά πρατήρια από τους ίδιους τους συνεταιρισμούς και παραγωγούς παρακάμπτοντας έτσι το ρόλο των μεσαζόντων.
Προσπαθούμε να βοηθήσουμε στην εμβάθυνση των σχέσεων συνεργασίας μεταξύ των μελών των συνεταιρισμών με τους οποίους είμαστε σε επαφή, με στόχο την οργάνωση συνεταιρισμών μικρής κλίμακας, με οριζόντια οργάνωση και οικολογική κατεύθυνση. Αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν και τα βασικά (αλλά όχι απόλυτα) κριτήρια που θέτουμε στη συνεργασία μας με τους συνεταιρισμούς.
Γνωρίζουμε ότι ιδανικοί συνεταιρισμοί δεν υπάρχουν, οπότε εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να θέτουμε υπερβολικά αυστηρές προϋποθέσεις στην συνεργασία μας με συνεταιρισμούς. Ωστόσο υπάρχουν παραδείγματα συνεταιρισμών που διαθέτουν ορισμένα θετικά χαρακτηριστικά (συνεταιριστικές υποδομές, καλές σχετικά τιμές για τους παραγωγούς, λειτουργία δικών τους πρατηρίων, τυποποίηση των προϊόντων από τους ίδιους τους συνεταιρισμούς). Παράλληλα με την ενίσχυση των συνεταιρισμών που διακρίνονται για τα θετικά στοιχεία τους, σκοπεύουμε να ενθαρρύνουμε προσπάθειες για τη δημιουργία νέων συνεταιρισμών.
Κάτι τέτοιο αποτελεί μια συνεχή και ανοιχτή διαδικασία επαφής και διαλόγου ανάμεσα σε παραγωγούς και καταναλωτές έτσι ώστε να αρθεί ο μεταξύ τους διαχωρισμός και να «παιδευτούμε» σε μια διαφορετική σχέση παραγωγής και κατανάλωσης. Αυτό σημαίνει ότι θα προσπαθούμε να οργανώνουμε τον τρόπο παραγωγής και διάθεσης βάσει των πραγματικών αναγκών και να ενισχύουμε μια μορφή κατανάλωσης που θα στηρίζεται στο σχεδιασμό (σχεδιασμένες παραγγελίες) και όχι στην υπερκατανάλωση και στο διαφημιστικό, ευκαιριακό και αγοραίο μοντέλο που επικρατεί σήμερα.
Τέλος, ως Σ.ΠΑ.ΜΕ. θέλουμε να προωθήσουμε εν γένει οικολογικούς τρόπους παραγωγής γιατί νομίζουμε ότι έτσι ενθαρρύνεται η βιοποικιλότητα και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, παράγονται ποιοτικά και οικολογικά προϊόντα και συνιστούν έτσι την καταλληλότερη βάση για την ανάπτυξη σχέσεων συνεργασίας μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών.
Για τον λόγο αυτό πέρα από την συνεργασία μας με τους συνεταιρισμούς απευθυνόμαστε και σε μεμονωμένους βιοκαλλιεργητές με σκοπό τη συμβολή στη δημιουργία ενός δικτύου συνεργασίας μεταξύ τους (και στόχο την οργάνωση τους σε συνεταιρισμούς) καθώς και πρατηρίων διάθεσης των προϊόντων τους.
Η προσπάθειά μας αυτή δεν είναι θεωρητική και αφηρημένη ούτε αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως μεσσίες. Απλώς προσπαθούμε έμπρακτα, σε έναν καιρό που τα πάντα ιδιωτικοποιούνται και ο καθένας κοιτά τον εαυτούλη του, να συνεισφέρουμε στην ενίσχυση της ιδέας της συλλογικότητας και στη δημιουργία συνεργατικών δικτύων. Όπως έγραφε ο Νίκος Καζαντζάκης, "ο μόνος τρόπος να σώσεις τον εαυτό σου είναι να μάχεσαι για τους άλλους".

Συνεταιριστική Παράκαμψη Μεσαζόντων (Σ. ΠΑ. ΜΕ.)
Κ. Μελενίκου 29
email: synparmes@hotmail.com


Σε όποιον φαίνονται ενδιαφέροντα τα παραπάνω ας μη διστάσει να επικοινωνήσει. Είναι καλά παιδιά, από σπίτι.

26 Μαρ 2010

Πόσος χρόνος να χρειάζεται;

5 λεπτά...
που θα έβλεπες τηλεόραση,
που θα χάζευες στο ίντερνετ,
που θα πήγαινες για καφέ από συνήθεια,
που θα έπαιζες video-game,
που θα κουτσομπόλευες,
που θα αγχωνόσουν για τις υποχρεώσεις σου...

Μερικά χαμένα πεντάλεπτα να διαθέσεις στον εαυτό σου.

Μόνο για να ηρεμήσεις και να σκεφτείς...
τι θέλεις για τη ζωή σου;

Δε χρειάζεται να δικαιολογηθείς με προφάσεις.
Κανείς δε σε κατηγορεί.
Είσαι μόνος σου... να αποφασίσεις.

21 Μαρ 2010

Η υπεροψία είναι η μάστιγα της ανθρωπότητας

Να πάει να γαμηθεί η ποίηση και τα συγκινητικά λογάκια όταν αυτοί που τα γράφουν είναι αναίσθητοι. Και μιλάω για μένα.

Μου 'πε "να πάμε καμιά μέρα για καφέ" και χαμογέλασε αμήχανα.
"Εντάξει" είπα και σκέφτηκα ότι μάλλον θέλει δανεικά που έτσι κι αλλιώς δεν έχω, οπότε αδιαφόρησα. Μήπως αναζήτησε την παρέα μου τόσα χρόνια...
Αλλά οι σχέσεις των ανθρώπων δε χρειάζεται να είναι "οικονομικού τύπου".
Ποιο φιλότιμο και ποια ανθρωπιά; Υπεροψία και φόβος και Ελληναράδες εκεί που μας βολεύει.

Και τώρα βγαίνω για καφέ και αν το φέρει η κουβέντα λέω θεωρίες για τους λόγους που έμπλεξε.
Σκατά στα μούτρα μου!

ΥΓ: Όσο για το στιχάκι "ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά", ρε στο λαιμό να σου κάτσει!

3 Φεβ 2010

Η πτώση του φεμινιστικού κινήματος (ή αλλιώς η παραβίαση της γυναικείας συνθήκης)

Η συγκεκριμένη ανάρτηση σχετίζεται με μια μικρή ιστορία από τα παλιά. Γι' αυτό ρίξτε ένα ξύλο στο τζάκι, πάρτε μια κουβερτούλα και σκεπαστείτε και βάλτε την πιπίλα στο στόμα.

Μια φορά κι έναν καιρό μια βροχερή και κρύα νύχτα του καλοκαιριού, καθόμουν και έπινα αμέριμνος τη μπύρα μου στο σύνηθες μπαρ όπου συχνάζουν φιλήσυχοι αγριάνθρωποι και απ' έξω τριγυρνούν αρκούδες όταν υπέπεσε στην αντίληψή μου ένα δυσάρεστο περιστατικό.

Μία αθώα κοπελίτσα καθώς πήγαινε να φρεσκαριστεί είχε την ατυχία να περάσει δίπλα από ένα μυθικό τέρας του είδους κοντοπούτανους σκατοχαρακτήρικους, ο οποίος έφραζε με το ρωμαλέο κορμί του τα στενά του περάσματος προς την τουαλέτα. Οπότε το τέρας κάνοντας το καθήκον του και προασπίζοντας το έδαφος του βροντοφώναξε: "σιγά μωρή χοντρέλο!"
Η κοπέλα τρομαγμένη από τη βροντερή φωνή και ντροπιασμένη έβαλε την ουρά ανάμεσα στα σκέλια και προχώρησε.

Το περιστατικό αυτό με έκανε να νιώσω κατευθείαν μία αδικαιολόγητη συμπάθεια προς την κοπέλα και να προβώ σε παράτολμες ενέργειες που η σοφία ετών με έχει διδάξει να αποφεύγω δίνοντας έτσι πρόσφορο έδαφος σε πλάσματα του είδους Εν.Κα (πληροφορίες για αυτό το είδος δεν υπάρχουν πουθενά) να με στοιχειώνουν σαν Ερινύες. Πήγα, λοιπόν, έκατσα δίπλα της στο μπαρ και της έπιασα την κουβέντα.

Μετά τις τυπικές συστάσεις και καθώς προχωρούσε η κουβέντα προσπαθούσα απεγνωσμένα να βρω κοινό έδαφος κι έτσι έκανα την αφελή ερώτηση "με τι ασχολείσαι". Εν ολίγοις μου είπε ότι δεν κάνει κάτι ιδιαίτερο και της είπα ότι καλά κάνει. Αλλά εκείνη τη στιγμή καθώς την κοίταξα με τρόμο άρχισα να διαπιστώνω ότι η μορφή της άρχισε να αλλάζει. Η μεταμόρφωση της φαινομενικά αθώας κοπέλας ολοκληρώθηκε δευτερόλεπτα μετά όταν ξεστόμισε τη φράση "...και ψάχνω έναν μαλάκα να παντρευτώ". Τότε κατάλαβα ότι ήταν ένα ακόμη μέλος της αδίστακτης ομάδας αντεπανάστασης κατά του φεμινισμού.

Το δίδαγμα της μικρής μας ιστορίας είναι: Ο φόβος και η μαλακία είναι οι πραγματικοί δολοφόνοι.

Ε ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ Η ΖΩΗ ΜΑΣ!

ΥΓ (για τους παντρεμένους): Είπα ο φόβος και η μαλακία. Ο γάμος είναι άλλη συζήτηση.

Tv guide

Από τον Αύγουστο του 2004 άρχισε η απεξάρτησή μου από την τηλεόραση. Ξεκίνησε λόγω σπουδών στο εξωτερικό όπου για δύο χρόνια δεν είχα πρόσβαση στην ελληνική τηλεόραση. Συνεχίστηκε λόγω στρατού και μετά λόγω δουλειάς, οπότε σήμερα που έχουν ξεπεραστεί τα παραπάνω εμπόδια έχω φτάσει σε σημείο να βλέπω καθόλου έως ελάχιστα τηλεόραση. Βέβαια αυτό δεν το λέω προς τιμή μου γιατί δεν ήταν συνειδητή επιλογή απλά η εξάρτησή μου αυτή αντικαταστάθηκε από μία ακόμη πιο ισχυρή εξάρτηση με το διαδίκτυο. Τουλάχιστον, όμως, σε αυτή την περίπτωση έχω τη δυνατότητα για πιο σφαιρική ενημέρωση ή έστω έτσι νομίζω.

Εν όψη εκλογών αλλά και μετά την εκλογή της "κυβέρνησης απελευθέρωσης από τον ζυγό του φαταούλα (που αν και δεν προϋπολόγισε λεφτά για σόδες αναλαμβάνει την ευθύνη για το ρέψιμο)", έτυχε να παρακολουθήσω λίγο παραπάνω τηλεόραση από ενδιαφέρον για τα λυτρωτικά μέτρα που επιτέλους θα φέρουν την κοινωνική δικαιοσύνη στο El Lada και είπα να μοιραστώ τις διαπιστώσεις μου (λίγο αργοπορημένα ως συνήθως). Προς το παρών λέω να μην αναφερθώ στα μέτρα αλλά στην ποιότητα της ενημέρωσης στην τηλεόραση. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα είναι πολύ πιθανόν τυχαία, καθώς τα ίδια πράγματα παρουσιάζονται συνεχώς στην τηλεόραση και από διαφορετικά πρόσωπα.

Θεωρώ εμφανέστατο ότι η συμπεριφορά των δημοσιογράφων τη σήμερον ημέρα έχει ξεπεράσει κάθε όριο τυπικότητας, ευπρέπειας και διακριτικότητας. Οι όροι αυτοί έχουν αντικατασταθεί (στο βαθμό που μπορεί να είχαν βάση στο παρελθόν) από κατευθυνόμενο "διάλογο", σοβαροφάνεια και λαϊκισμό. Οι σημερινοί tv-star δημοσιογράφοι έχουν γίνει χειρότεροι από τους πολιτικούς που τάχα κρίνουν με αυστηρότητα στο όνομα των συμφερόντων του απλού λαού, καθώς έχουν καταστεί ως οι πλέον επιτυχημένοι έμποροι ψευτιάς, παραπλάνησης, φόβου και βλακείας μεταξύ άλλων. Παράλληλα υποκρίνονται ότι δεν επηρεάζουν τον κόσμο ο οποίος "έχει μάτια και βλέπει! Η τηλεόραση δεν επηρεάζει την κοινή γνώμη. Ίσως ελάχιστα."
Οκέυ...!

Ο κόσμος έχει όντως μάτια και βλέπει. Βλέπει τους ίδιους παπαροκάδες (μετά την κατάργηση της οκάς) καθημερινά να καταδέχονται παρότι φορούν τα καλά τους να βάλουνε μπουγάδα το μυαλό του για να τον απαλλάξουν από σκέψεις που μπορεί να λεκιάσουν τη συνείδησή του. Έτσι, του πλασάρουν τις νέες τραγωδίες που ταλαιπωρούν τους απανταχού κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, τις αλήθειες του Άδωνι και την αδιευκρίνιστης γεωγραφικής θέσης ρόγα της Πετρούλας, χωρίς ο θεατής να έχει το σθένος, την προδιάθεση ή οποιαδήποτε παρότρυνση να σκεφτεί λίγο παραπάνω, να δει λίγο παραπέρα. Δηλώσεις του τύπου "η Ελλάδα την επομένη των εκλογών χρειάζεται αυτοδύναμη κυβέρνηση όποια κι αν είναι αυτή γιατί αλλιώς χαθήκαμε", ειδικά όταν προέρχονται από στόματα δημοσιογράφων γνωστών φανς του φαταούλα (που αναλαμβάνει την ευθύνη και για την κλανιά αν και δεν παρήγγειλε φασόλια) όσο να 'ναι τρομάζουν τον υπαλληλάκο, ελεύθερο επαγγελματία, ανειδίκευτο εργάτη, αγρότη, συναγωνιστή κτλ., που στην καλύτερη περίπτωση οι συνθήκες διαβίωσής του τον βοήθησαν να του περάσει η δυσκοιλιότητα.

Πάντως για να μη χαρακτηριστώ αρνητικός, δε μου ταιριάζει άλλωστε, πρέπει να αναφερθώ και στην κοινωνική τους προσφορά. Για παράδειγμα η συνεχής προβολή δημοσκοπήσεων ιδιαίτερα κατά τις προεκλογικές περιόδους είναι υψίστης σημασίας. Αλλιώς πως θα μάθαινε εγκαίρως ο απελπισμένος για ρουσφέτι κοσμάκης ποιοι υποψήφιοι έχουν ακράτεια για να δώσει τα σέβη του στην ποδιά τους.

Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα. Θα είμαι λακωνικός και απλά θα ρωτήσω, μετά την επίτευξη της μεγάλης αλλαγής στο πολιτικό τοπίο, τι καταλάβατε ρε παιδιά?
Μας φάγανε οι καλές προθέσεις και οι προηγούμενοι που τα κάνανε σκατά αλλά παρόλ' αυτά θα είναι πάλι οι επόμενοι.

Επίσης, φακ δε Ι Γιου και την ανάγκη για λιτότητα. Έτσι για να μην παρεξηγιόμαστε.

19 Ιαν 2010

Ανανεωμένοι και μουσικoεπενδεδυμένοι

Μετά από blog-αποχή περίπου δύο μηνών ήρθε η ώρα που έγραψαν οι προφητείες. Κι αν δεν το έγραψαν καλά θα κάνουν να το γράψουν τώρα! Ακούς Ατέο;

Το blog έχει πλέον ομώνυμη μουσική επένδυση. Επίσης άλλαξα τα χρώματα μετά από συστάσεις της τεχνικής ομάδας En.ka.
Έτσι αγναντεύει με ελπίδα το μέλλον του στον σκληρό ανταγωνιστικό κόσμο των blogs αν και μάλλον μόνο με την ελπίδα θα μείνει γιατί δεν είμαι και πολύ σε φάση γράψιματος, καθ'ότι για άλλη μια φορά με κέρδισε η μουσική. Για το λόγο αυτό και καθώς εξοπλίστηκα μουσικά παρά την οικονομική κρίση, προειδοποιώ ότι έρχεται κύμα ηχογραφήσεων.
Παρακαλώ αναμείνατε στο ακουστικό σας...

ΥΓ1: Για όσους αγωνιούν, ο Θεός είναι ακόμη φαντάρος αλλά καλά περνάει η κουφάλα. Δεν τον βάζουν να κάνει τίποτα γιατί είναι Ι12 (3 x Ι4) και για να μην κάνει πάλι καμιά μαλακία αντίστοιχη με τη δημιουργία του κόσμου. Τον Τέντυ πάλι τον φάγαν τα κυκλώματα αλλά να 'ναι καλά οι απόστρατοι ρεμπέτες.

ΥΓ2: Καλή αρχή στον Ολλανδό συμπατριώτη blogger!

ΥΓ3: Αν σας αρέσουν τα τραγουδάκια αφήστε κανένα σχόλιο ρε αλήτες!